Sprakeloos – Tom Lanoye

Dit boek gaat over de moeder en ook over de vader van de schrijver. Zijn moeder was een dominante, theatrale vrouw zich die als slagersvrouw en moeder van 5 kinderen door het leven sloeg met verve. Toneelspelen was haar grootste hobby en die heeft ze heel haar leven dan ook met vreugde en bezieling beleefd. Zijn welbespraakte moeder en zwijgzame vader zijn allebei gestorven op het moment dat hij dit boek schrijft. Zijn moeder als eerste, zijn vader twee jaar later.
Het overlijden van zijn moeder maakte het meest bij hem los aangezien hij een niet probleemloze relatie met haar had. Desondanks hebben zij altijd contact gehouden. Zij krijgt een serie attaques en kan vanaf de eerste niet meer spreken. Ze spreekt wel, maar onverstaanbar. En dat terwijl zij hem spreken en liefde voor de taal heeft bijgebracht. Dat doet hem uiteindelijk het meeste pijn, dat zij zo gestraft is door het lot. Het heet niet voor niets moedertaal zegt hij dan ook in zijn boek.
Zijn geweldige Vlaamse woordenrijkdom is een lust voor de leespapillen en het boek is ronduit komisch in al zijn tragiek. De manier waarop hij schrijft is bij voortduring een ontdekkingstocht naar taal die in het dialect en Vlaams zoveel meer zeggingskracht heeft.
Het is een fantastisch mooi boek. Als zoon van een moeder die op het laatst steeds dementer werd ook heel herkenbaar. Het kwijtraken van een, in mijn geval gemankeerd, contact met een vrouw die altijd kracht heeft uitgestraald maar op het laatst niets meer is, niets meer kan. Geen schim meer van de persoon die geleefd heeft. Dan is de dood eigenlijk nooit te vroeg maar altijd te laat.