Avignon op herhaling - 23 juli 2012

Avignon blijft een prachtige stad en het is daarom geen straf om er opnieuw een bezoek aan te brengen. Dit keer gingen L. en ik samen met A. en A. de stad bezoeken. Het was overigens de bedoeling dat L, A. en A. op zoek gingen naar uitbreiding van de garderobe. Ik heb me daarom afgescheiden en ben alleen op pad gegaan. We hebben nog wel samen geluncht op het Place d'Horloge bij een pizzaboer. Lekker trouwens.

Net als de vorige keer was het plein voor het Palais des Papes het vertrekpunt. Ik vertrok richting uitzichtpunt aan de Rhône. Dat is een mooie hoog gelegen plaats, waar een prachtig brede weg toegang toe biedt. Die loopt in een grote slinger omhoog en bovenaan zijn er diverse punten waar je een prachtig uitzicht hebt over Avignon zelf, maar vooral over de Rhône en het achterland. Tot mijn verbazing zag ik vandaaruit de machtige Mont Ventoux liggen die ook bij ons huisje de omgeving domineert. Bij alle uitstapjes die we tot nu toe hebben gemaakt zijn we die berg nooit uit het zicht verloren. Zo ver zijn we niet weggeweest omdat het heuvelachtige landschap reizen over zelfs wat korter afstanden nogal tijdrovend maakt. Over 50 km doe je makkelijk een uur.

Daarna was het tijd voor de lunch. De pizza smaakte heerlijk. Vervolgens ben ik naar de rivier gelopen. Ik had vanuit de uitzichtpunten gezien dat er een pontje over de rivier voer. Beneden zag ik dat het ook nog eens gratis was dus daar heb ik onmiddellijk gebruik van gemaakt. Het pontje voer redelijk dicht bij de bekend Pont St.-Bénezet langs zodat ik die vanaf het water kon fotograferen. Weer eens wat anders. Aan de overzijde klom je op een eiland dat in de Rhône ligt. Dat zie je niet zo snel want het is nogal groot., maar de rivier stroomt er aan twee kanten langs. Ik heb daar lekker langs het water gewandeld en foto's genomen van de Pont Benezet maar ook van de skyline van Avignon vanaf die kant. De stad lag er prachtig bij. Vervolgens ben ik lekker in de schaduw gaan liggen en heb de ogen gesloten. De krekels maakten een hels kabaal, dus rustig liggen was er niet bij.

Daarna was het tijd om weer huiswaarts te keren en de drie reisgenoten op te pikken met hun aankopen. Hoewel het druk was in de stad, verliep de terugreis voorspoedig en reden we opnieuw door een adembenemend landschap richting Montbrun. Autorijden kan dan heerlijk zijn, zeker als de wegen ruim zijn en prachtige vergezichten toestaan voor de chauffeur.

Het zal zeker niet de laatste keer zijn dat ik Avignon bezoek. Ik ben tenslotte een echte gölliepaop.