maandag 24 september 2012

Jussi Adler-Olsen - Het Alfabethuis

Adler-Olsen heeft mijn hart veroverd met zijn boeken uit de serie Q. Geweldig schrijfwerk. Vandaar dat ik het wel aandurfde om ook eens aan ander, ouder, boek van zijn hand te lezen. Dat viel niet mee moet ik bekennen.

Het Alfabethuis beschrijft eigenlijk de vriendschap tussen twee jongens die in de Tweede wereldoorlog samen een vliegtuig bemannen dat neerstort in vijandelijk gebied. Hun overlevingstocht gaat niet over rozen. Het onderwerp van het boek is daarmee interessant genoeg voor mij. Maar de manier van beschrijven is in dit boek irritant. Heel uitgebreide situatieschetsen van terreinen en lokaties is niet wat ik graag lees in een boek, vooral niet wanneer dat eigenlijk met het verhaal niet veel van doen heeft. Het haalde het tempo eruit en daarmee werd de lat hoog gelegd om überhaupt door te lezen. Maar ach het was vakantie, dus tijd genoeg. Ik sloeg me er doorheen in hoop op betere tijden. Toen kwam ik bij pagina 160 en die werd opgevolgd door pagina 193. Dat was verrassend en ongewenst. Daarmee kwam het boek terug op de stapel nog te lezen boeken.

Na de vakantie bij de boekhandel een nieuw exemplaar geregeld en toen verder gegaan. Snel daarna was in het verhaal de oorlog afgelopen en pakte het boek het leven van beide mannen zo'n 25 jaar later weer op. Een heel andere setting en ik moet zeggen dat het tweede deel me een stuk minder moeite kostte dan het eerste. Het was spannend, beter geschreven (vind ik dan) en kreeg tempo. Het gevoel dat je niet wilt stoppen met lezen omdat het volgende hoofdstuk ongetwijfeld weer nieuwe spanning oplevert.

Het boek kent geen happy end, maar zeker ook geen teleurstellend slot. Het is eigenlijk een heel realitisch einde.

Eindoordeel. Lastig. Ik denk niet dat ik het iemand zou aanraden. Er zijn betere boeken te lezen, zeker van deze auteur. Tis niet anders.

Geen opmerkingen: